การบรรยายธรรมในหัวข้อ “ลีลาสัมปหังสนา : ธรรมรส ธรรมปีติ ธรรมหรรษา ให้ร่าเริงบันเทิงใจ” โดย พระพรหมบัณฑิต (ศ.ดร. พระพรหมบัณฑิต) เป็นส่วนหนึ่งของ โครงการฝึกอบรมพระนักเทศน์ทุนเล่าเรียนหลวง มุ่งเน้นไปที่ศิลปะและหลักการในการถ่ายทอด พระธรรมเทศนา อย่างมีประสิทธิภาพและเข้าถึงใจผู้ฟัง เพื่อให้ผู้ฟังได้รับ ความสุขทางธรรม อย่างแท้จริง
“สัมปหังสนา” หมายถึง ลีลาแห่งความร่าเริงบันเทิงใจ ที่ไม่ใช่เพียงแค่ความตลกขบขัน แต่เป็นการสร้างความเบิกบานใจในระดับจิตวิญญาณ ซึ่งเปรียบเสมือนการฟ้อนรำที่สง่างามของหงส์ (หังสะ) จุดมุ่งหมายสูงสุดคือการทำให้ผู้ฟังเกิด “ธรรมปีติ” (ความอิ่มเอมใจในธรรมะ) และ “ธรรมรส” (รสชาติของธรรมะ) จนนำไปสู่ “ธรรมหรรษา” (ความรื่นเริงในธรรม)
เนื้อหาเน้นย้ำถึงอานุภาพของ “ธรรมรติ” หรือ ความพอใจในธรรมะ ซึ่งพระพุทธเจ้าตรัสว่า “ชนะความพอใจทั้งปวง” (สัพพรติง ธัมมรติ ชินาติ) เนื่องจากความพอใจในทางโลก เช่น การฟ้อนรำหรือขับร้อง (นัจจคีตวาตะ) นำไปสู่การจมอยู่ในสังสารวัฏ แต่ความพอใจในธรรมะกลับนำพาให้หลุดพ้นจาก วัฏทุกข์ หรือ สังสารวัฏ ได้ การบรรยายได้ยกตัวอย่างที่ทรงพลังถึงบุคคลที่ประสบความทุกข์หนักจนคิดฆ่าตัวตาย แต่สามารถเปลี่ยนความคิดได้ทันทีเมื่อได้ยิน พระธรรมเทศนา ที่เป็น สัมปหังสนา อย่างแท้จริง ซึ่งแสดงให้เห็นว่า การให้ธรรมะ สามารถ เปลี่ยนชีวิต ผู้คนได้อย่างลึกซึ้ง (คีย์เวิร์ด: แก้วิกฤตชีวิต, บำบัดทุกข์, พลังแห่งธรรมะ)
พระพรหมบัณฑิต ยังได้เน้นย้ำถึงคุณสมบัติสำคัญของ พระนักเทศน์ ที่ดีว่า ต้องมีทั้ง สมรรถภาพ (ความพร้อมในการเทศน์) และ คุณภาพ (จิตวิญญาณแห่งการรักในพระศาสนาและการให้ธรรมะ) เพื่อให้มั่นใจว่าผู้ฟังจะได้รับทั้ง สาระ และ ความบันเทิงทางปัญญา ครบถ้วน โดยสรุปหลักการเทศนา 5 ประการ คือ 1) ปูพื้น สร้างฉากละคร 2) มีบทสนทนา 3) ใช้ภาษาที่ไพเราะ 4) มีประโยคเด็ด (Punchline) และ 5) สรุปนำเข้าสู่ธรรมะ ซึ่งเป็นการผสานศิลปะการสื่อสารให้เข้ากับหลักธรรมอย่างลงตัว
ลีลาสัมปหังสนา คือ ศิลปะการบรรยายธรรมที่สร้างความร่าเริงบันเทิงใจ นำไปสู่ ธรรมปีติ และ ธรรมรส ซึ่งเป็นความสุขทางธรรมที่แท้จริง พระพรหมบัณฑิต ได้ถ่ายทอดหลักการเป็น พระนักเทศน์ ที่มีคุณภาพ โดยเน้นการเตรียมตัว การใช้ภาษา และการสื่อสารที่สามารถเปลี่ยนชีวิตผู้คนได้ หัวใจสำคัญคือการทำให้ผู้ฟังเกิดความอิ่มเอมใจในธรรมะ จนสามารถละความทุกข์และออกจากสังสารวัฏได้
