วิดีโอนี้คือ ธรรมกถา เรื่อง ปูชาปุญญกถา (ว่าด้วยบุญจากการบูชา) โดย พระพรหมบัณฑิต (ป.อ. ปยุตฺตโต) ซึ่งถวายวิสัชนาในพิธี สมโภช พระมหาธาตุเจดีย์มงคลสิทธาจารย์ ณ วัดตะโก อำเภอภาชี จังหวัดพระนครศรีอยุธยา โดยเจดีย์นี้เป็นเจดีย์ที่ หลวงพ่อรวย ปาสาทิโก สร้างไว้และเป็นที่ประดิษฐาน พระบรมสารีริกธาตุ และ สรีรสังขาร ของหลวงพ่อ
ธรรมกถานี้มุ่งเน้นการอธิบาย พลานิสงส์ของการบูชา ตามหลักพุทธภาษิตที่ว่า:
- “เตตาทิเส ปูชิยะโต นิพพุเต อกุโตภะเย” ซึ่งแปลว่า ไม่มีใครสามารถประเมินบุญ ของผู้ที่บูชาพระพุทธเจ้าหรือพระสาวกที่ นิพพาน แล้วได้ว่ามีประมาณเท่าใด
- “ติฏฐันเต นิพฺพุเต วาปิ สเม จิตฺเต สมํ พลํ” แปลว่า ไม่ว่าพระพุทธเจ้าหรือพระสาวกจะ ดำรงชีพอยู่ (กิเลสปรินิพพาน) หรือ ดับขันธปรินิพพาน (สิ้นชีพ) ไปแล้ว หากบูชาด้วย จิตศรัทธาที่เสมอกัน (สมจิตเต) ผลบุญที่ได้ย่อม เสมอกัน (สมัง พลัง)
ท่านได้ยกเรื่องราวในพุทธประวัติประกอบเพื่อยืนยันอานิสงส์:
- นางมัลลิกาเทวี : บูชาพระพุทธเจ้าที่ยังมีพระชนม์ชีพด้วยขนมกุมมาศ 3 ก้อน ส่งผลให้ได้เป็น อัครมเหสี ของพระเจ้าปเสนทิโกศลในวันนั้นทันที
- อุบาสิกาชาวราชคฤห์ (เทพธิดาสีเหลือง) : บูชา พระบรมสารีริกธาตุ (หลังปรินิพพาน) ด้วยดอกบวบขมเพียง 4 ดอก แม้จะถูกวัวขวิดตายก่อนถึงเจดีย์ แต่ก็ไปบังเกิดเป็นเทพธิดาที่มีรัศมีเหลืองอร่ามบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ซึ่งแสดงให้เห็นว่า ไทยธรรมที่น้อย แต่ถวายด้วย จิตเลื่อมใส ในพระตถาคต ย่อมมี พลานิสงส์มาก
การสร้างและสมโภช พระมหาธาตุเจดีย์ จึงเป็นการสร้างโอกาสอันยิ่งใหญ่ให้พุทธศาสนิกชนได้สร้าง บุญจากการบูชา ซึ่งเป็นฐานแห่ง พุทธานุสติ และ สังฆานุสติ โดยตรง
ธรรมกถาเรื่อง ปูชาปุญญกถา สอนว่า บุญจากการบูชา พระพุทธเจ้าและพระสาวก (ทั้งที่ยังมีชีวิตและปรินิพพานแล้ว) นั้น มีพลานิสงส์อันประมาณมิได้
ผลบุญขึ้นอยู่กับ จิตศรัทธาที่เสมอกัน (สมจิตเต สมัง พลัง) ดังตัวอย่างที่ไทยธรรมเพียงเล็กน้อยแต่ให้ผลบุญมหาศาลหากใจเลื่อมใส
พระมหาธาตุเจดีย์มงคลสิทธาจารย์ วัดตะโก จึงเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สร้างโอกาสให้เกิด พุทธานุสติ และ สังฆานุสติ แก่ผู้ที่มาสักการะ
