คำสอนจากพระสูตรในพระพุทธศาสนา (โดยเฉพาะเถรวาท) มีหลายแง่มุมที่สรุปสาระได้ดังนี้
-
“การตามรู้ความจริง” (สจฺจานุโพโธ) คือ บุคคลควรมีศรัทธา → เข้าไปศึกษา → เงี่ยโสตฟัง → ทรงจำ → ทบทวน → ตั้งอยู่ในธรรม เป็นต้น.
-
ธรรมะเป็นอุกาลิโก คือ “ไม่จำกัดกาลเวลา” ใช้ได้ในทุกกาล.
-
ผู้ปฏิบัติควรระวัง “สังโยชน์” (เครื่องร้อยรัดใจให้ติดอยู่ในภพ) เช่น อุปาทาน กามราคะ โลภะ โทสะ วิจิกิจฉา ฯลฯ.
-
ใช้ “ธรรมวินัยที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้” เป็นศาสดาแทน — แทนที่จะยึดติดบุคคลหรือรูปแบบภายนอก.
-
คำสอนให้พิจารณาอย่างรอบด้าน ทบทวน เปรียบเทียบในสูตรและวินัย เพื่อแยกแยะสิ่งที่เป็นคำตรัสจริงกับสิ่งที่ไม่ใช่ (“มหาปเทส”)
