พระธรรมเทศนาเรื่อง “ปัพพโตปมกถา” (ว่าด้วยคนดีเปรียบเสมือนภูเขา) แสดงโดย พระพรหมบัณฑิต (กรรมการมหาเถรสมาคม) ในงานบำเพ็ญกุศลอุทิศแด่อดีตเจ้าอาวาสวัดปทุมคงคาราชวรวิหาร โดยเฉพาะการรำลึกถึง สมเด็จพระธีรญาณมุนี (สนิท เขมจารี) เนื้อหาหลักเปรียบเปรยว่า “สัตบุรุษ” หรือคนดีนั้นเหมือนกับภูเขาหิมพานต์ ที่ยิ่งมองจากที่ไกล (หมายถึงกาลเวลาที่ผ่านพ้นไปนาน) ก็ยิ่งเห็นความสูงตระหง่านและความยิ่งใหญ่ชัดเจนขึ้น
ท่านเจ้าคุณได้วิเคราะห์ปัจจัยความสำเร็จของสมเด็จพระธีรญาณมุนี โดยเน้นที่ทักษะ “วาทศิลป์” และความเป็น “นักเทศน์” ชั้นยอด ตามคติ “ปากเป็นเอก เลขเป็นโท” ท่านสามารถใช้ศิลปะการพูดและการบริหาร การปกครองคณะสงฆ์ เพื่อระงับข้อขัดแย้งและสร้างความสามัคคีได้อย่างดีเยี่ยม นอกจากมรดกทางวัตถุแล้ว ท่านยังฝากมรดกทางปัญญาคือตำรา “วิถีนักเทศน์” ไว้เป็นคู่มือสำคัญสำหรับพระภิกษุสามเณร ซึ่งถือเป็น Soft Power ทางธรรมที่ยังคงทรงอิทธิพลถึงปัจจุบัน การสืบสานปณิธานของท่านจึงเป็นการรักษาความเจริญรุ่งเรืองให้ต่อเนื่องตามหลัก “โชติ โชติปรายโน” (สว่างมา แล้วก็สว่างไป)
สรุปตอนท้ายสั้นๆ:
คนดีเปรียบเสมือนภูเขา ยิ่งห่างไกลด้วยกาลเวลา ยิ่งฉายชัดถึงความยิ่งใหญ่และคุณงามความดีที่ฝากไว้
สมเด็จพระธีรญาณมุนีคือต้นแบบ “นักเทศน์” และ “นักปกครอง” ผู้ใช้วาทศิลป์สร้างความสามัคคีและความเจริญให้องค์กร
การกตัญญูที่แท้จริงคือการรับไม้ต่อทางความคิดและสืบสานมรดกธรรมของบูรพาจารย์ให้คงอยู่คู่สังคมสืบไป
